۱۳۹۱ شهریور ۲۹, چهارشنبه
واقعا فرصت طلبي و دو رويي و دو دوزه بازي و گُنده گويي و ادعا براي بازارگرمي و طلبكاري و عُقده گشايي و توجيه و تبرئه خود و سابقه خود چه بد بو و آزار دهنده است. آزارش وقتي مجبوري لب فروببندي و با اين جور قٍماش و جماعت دم خور و همدم و هم نوا نشوي بيشتر مي شود و كاسه صبر آدم را لبريز مي كند و بين بايد و نبايد گيرمي كند كه بايد چيزي بگويد يا نبايد چيزي بگويد!
اشتراک در:
نظرات (Atom)
